You can not select more than 25 topics
Topics must start with a letter or number, can include dashes ('-') and can be up to 35 characters long.
|
|
|
|
|
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
|
|
|
|
|
|
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml" lang="en" xml:lang="en">
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<head>
|
|
|
|
|
|
<title>Unknown</title>
|
|
|
|
|
|
<link href="stylesheet.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>
|
|
|
|
|
|
<link href="page_styles.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>
|
|
|
|
|
|
</head>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<body class="calibre">
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">من معتقدم آقای هاشمی به دنبال این بود که با یک حداقل پیروزی، با یک پیروزی برود پشت میز مذاکره. آقای رفسنجانی از خیلی وقت پیش به میز مذاکره فکر می‌کرد.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">یک نکته، الان تیر ۶۷ است و ۲۹ تیر ایران قطعنامه را می</span><span class="text_">پذیرد، امام به مناسبت کشتار حجاج پیام صادر می</span><span class="text_">کنند، آن نامهٔ معروف و... چهارپنج روز بعدش هیئت مذاکره‌کنندهٔ ایران آقایان دکتر ولایتی، جواد لاریجانی، عباس ملکی و ظریف (آن</span><span class="text_">موقع کارمند محلی ایران در نیویورک بود) به نیویورک می</span><span class="text_">روند. آقای ملکی برای ما تعریف می</span><span class="text_">کرد: «وقتی ما رسیدیم نیویورک، ظهر بود. تلکسی از ایران آمد که یکی</span><span class="text_">دو هفته بعد از آتش</span><span class="text_">بس، دوباره از جنوب و غرب به ما حمله شده. (بحث عملیات مرصاد و حملهٔ منافقین) آقای ولایتی که چند سال بود سیگار نمی</span><span class="text_">کشید، شروع کرد به سیگارکشیدن. آقای دکویار که آمد به او گفت ما به صدام بی</span><span class="text_">اعتماد بودیم و به شما اعتماد داشتیم ازاینجا به بعد به شما هم اطمینان نداریم.» چون هیئت مذاکره‌کنندهٔ عراق و آقای طارق عزیز نیامده بودند، این</span><span class="text_">ها فهمیدند دوباره به ایران حمله کرده</span><span class="text_">اند و می</span><span class="text_">خواستند (به تعبیر آقای هاشمی) به ایران از پشت خنجر بزنند. از غرب تا نزدیک کرمانشاه و از جنوب می</span><span class="text_">خواستند بیایند نزدیک خرمشهر که دوباره جمعیتی بسیج می</span><span class="text_">شوند و می</span><span class="text_">روند و شکستشان می</span><span class="text_">دهند و بعد صلح می</span><span class="text_">شود، رسماً ۲۸ مرداد آتش</span><span class="text_">بس اعلام می</span><span class="text_">شود.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">الان بر سر عملیات مرصاد این حرف است که اگر ما سال ۶۱ صلح می</span><span class="text_">کردیم، دوباره این</span><span class="text_">ها این کار را می</span><span class="text_">کردند، همین</span><span class="text_">طور که دو هفته پس از پذیرش قطعنامه دوباره به ایران حمله کردند. مردم جلوشان را گرفتند و این</span><span class="text_">ها فهمیدند که نمی</span><span class="text_">توانند کاری کنند و صلح را پذیرفتند. نکتهٔ دوم این است که جمعیتی باز بسیج شد. ممکن است بگویید عاطفی بود. امام پیامی دادند و من گریه کردم و فلانی این کار را کرد و بیایید دوباره به جبهه برویم. بعضی</span><span class="text_">ها می</span><span class="text_">گویند شوری مردمی بود و عقلانی نبود. بعضی هم می</span><span class="text_">گویند دو ماه قبل سر چزابه و طلاییه همین اتّفاق افتاد و ما حمله کردیم و توانستیم از آن</span><span class="text_">ها پس بگیریم. این خرداد ۶۷ یعنی یکی</span><span class="text_">دو ماه قبل است. مردم می</span><span class="text_">آمدند ولی چون سازمان</span><span class="text_">دهی نبود و می</span><span class="text_">دیدند که مسئولین می</span><span class="text_">خواهند صلح کنند، انگیزه</span><span class="text_">ها کم شده بود. بعد از کربلای ۵ به این نتیجه رسیده بودند که شاید مسئولین می</span><span class="text_">خواهند صلح کنند و رفتن به جبهه فایده</span><span class="text_">ای ندارد. بعد بحث ستاد جنگ پیش آمد که خاتمی مسئول ستاد پشتیبانی جنگ شد، خرازی معاون ستاد جنگ شد، نبوی لجستیک جنگ شد، آقای موسوی ستاد پشتیبانی را بر عهده گرفتند؛ ولی این</span><span class="text_">ها دیگر جواب نمی</span><span class="text_">داد.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">این نکته قابل توجه است، اینکه مردم دوباره به جنگ می</span><span class="text_">روند و بعد از عملیات مرصاد، یک‌جورهایی استدلال امام مشخص می</span><span class="text_">شود که ما هرجا کوتاه بیاییم آن</span><span class="text_">ها خنجرشان را به ما می</span><span class="text_">زنند. نکتهٔ دوم اینکه یک سال بعد از قطعنامهٔ ۵۹۸ که امام در قید حیات</span><span class="text_">اند، دو اتّفاق می</span><span class="text_">افتد که خیلی مهم است و امام خیلی انقلابی</span><span class="text_">تر می</span><span class="text_">شود: بحث سلمان رشدی و محکم</span><span class="text_">ایستادن مقابل بریتانیا؛ نامه به گورباچف و نصیحت به شوروی.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><b class="text_">می‌خواستم این یک سال امام را تحلیل کنید که چرا امام انقلابی‌تر می‌شود و می‌خواهد جامعه را بکشد به این سمت که از رخوت دربیاید؟</b></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">پرداختن به امام مقدار زیادی پیچیده است؛ چون هاله‌ای از قداست به‌وجود می‌آید و نمی‌شود خیلی راحت در مورد امام صحبت کرد؛ همچنان‌که نمی‌شود راجع به خود جنگ صحبت کرد؛ چون جنگ باز گره خورده با یک‌سری مسائل عاطفی و این چیزها. اما یک چیزی در مورد امام وجود دارد، اینکه یک گسل‌هایی در امام بعد از انقلاب می‌بینید. بعد از انقلاب خیلی از سلطنت‌طلب‌ها، خیلی از مخالفین انقلاب و از منتقدین انقلاب می‌گویند که امام ما را بازی دادند؛ در پاریس یک چیزهایی می‌گفتند، یک حرف‌هایی می‌زدند، یک‌جوری رفتار می‌کردند، می‌گفتند من که نمی‌خواهم حکومت بکنم، ولی بعد حکومت کردند و همهٔ قدرت را از آنِ خوشان کردند. در عمل هم این اتّفاق می‌افتد. من آن‌موقع در دولت موقت بودم و شهادت می‌دهم که دولت موقت اصرار می‌کرد که امام به قم نرود و در تهران بماند، ولی امام می‌گفتند دولت موقت که تشکیل شده، رفراندوم هم که برگزار شده و جمهوری اسلامی و قانون اساسی هم که دارد تدوین می‌شود، شما به من چه‌کار دارید! من می‌خواهم به قم بروم. از اوّل هم گفته بودند که به قم می‌روم.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">من با بندبند وجودم معتقدم که امام فیلم بازی نمی‌کردند. شما کی فیلم بازی می‌کنی؟ زمانی‌که نیاز داری. همهٔ ما دورویی می‌کنیم چون نیاز داریم. امام نیازی نداشتند. اگر امام می‌گفتند من می‌خواهم در تهران بمانم و حکومت کنم، مردم چه می‌گفتند؟ می‌ریختند در خیابان و علیه امام تظاهرات می‌کردند؟ می‌گفتند تو می‌خواستی بروی قم، پس برو؟! من گوشت و پوستم در انقلاب بود. من حتّی یک مرحله می‌روم بالاتر؛ حتّی اگر امام دوم بهمن ۵۷ گفته بودند که این شاه آدم شد، این شاه سرش به سنگ خورد، محمدرضا برگرد و حکومت کن؛ من می‌گویم آب از آب تکان نمی‌خورد و مردم می‌گفتند درود بر خمینی و زنده‌باد شاه؛ چون امام گفته بود. امام گفت مهندس بازرگان بیاید، مردم گفتند، بیاید. اگر می‌گفت بازرگان نیاید، مردم هم می‌گفتند، نیاید. اگر می‌گفت شاه برگردد، ۹۹ درصد مردم می‌گفتند، برگردد. بنابراین، چرا امام بیاید وانمود کند و دروغ بگوید؟ چرا بگوید من نمی‌خواهم حکومت کنم تا از مشکلات رد شود و بعدش بیاید؟ نه، امام دورویی نمی‌کرد.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">ما روی این‌ها کار نکردیم و فقط یک تئوری داریم می‌دهیم، می‌گوییم اگر امام آن‌موقع... چون دیگران در پاسخ من می‌گویند که «تو ساده هستی، امام اگر دولت موقت را آورد سر کار، چون آن‌موقع خودش نمی‌توانست حکومت کند. اطرافیانش چه کسانی بودند؟ اکبر هاشمی‌رفسنجانی، هادی غفاری، صادق خلخالی، این‌ها که بلد نبودند حکومت کنند. این‌ها می‌توانستند سازمان برنامه و بودجه را بگردانند؟ نه. این‌ها می‌توانستند وزارت نیرو را بگردانند؟ نه. امام مجبور بود یک عده تکنوکرات متدیّن را سر کار بیاورد، بعد که مستقر شد، بزند تخت سینه‌شان و پرتشان کند آن‌ور و خودش حکومت کند.» من اصلاً این را قبول ندارم. امام کشانده شد به اینکه حکومت کند. بله، امام دخالت کرد، سلمان رشدی و... ولی امام هل داده شد به اینکه حکومت کند. ما روی این‌ها کار نکردیم. اگر دولت موقت کمی موفق‌تر می‌شد، اگر بنی‌صدر یک خرده مثل آدم رفتار کرده بود و آن غرور و تکبر را کنار گذاشته بود و درست‌تر رفتار می‌کرد، امام دخالت نمی‌کرد.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><b class="text_">امام در نجف درس می‌داد؟</b></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">بله؛ امام در نجف درس می‌داد. حرف من را قبول نکن، اگر محقق هستی، برو به دبیرخانهٔ مجلس خبرگان ببین اوّلین قانون اساسی که نوشته شده توسط شهید بهشتی، مرحوم کاتوزیان و حسن حبیبی، تنها چیزی که ندارد ولایت فقیه است و امام امضا می‌کند و می‌گوید مبارک است ان‌شاءالله. می‌گوید بروید به آقایان دیگر نشان بدهید و آقایان دیگر هم موافقت می‌کنند. اگر آن قانون اساسی به رفراندوم گذاشته شده بود، اصلاً ولایت فقیه نبود. شما برو به دبیرخانهٔ مجلس خبرگان، این سند به‌عنوان یادگاری هست؛ از اوّل هست و ازبین نبرده‌اند که بگویند از اوّل ولایت فقیه نبوده است. اگر امام می‌خواست ولایت فقیه باشد، سال ۵۸ می‌گفت باید باشد، سال ۵۹ می‌گفت باید باشد، امام کی گفت؟ وقتی‌که دعوا شد. من می‌گویم امام خیلی از جاها دخالت کرده ولی این دخالتش اجتناب‌ناپذیر بود. ما در مورد این‌ها کار نکردیم، مثل شما که می‌گویید امام سال ۴۷_۴۶ ولایت فقیه درس می‌داده که بعداً اگر انقلاب شد.. اصلاً امام سال ۴۷_۴۶ فکر می‌کرد که انقلاب خواهد شد؟ امام سال ۵۶ که هنوز در نجف است، در اعلامیه‌اش می‌گوید که این فرصت دارد ازدست می‌رود. می‌بیند که مرحوم فروهر و بختیار و بزرگان دارند دور هم جمع می‌شوند و اعلامیه می‌دهند، حمله می‌کند به روحانیون، می‌گوید شما هم یک کاری کنید، شما هم اعلامیه بدهید و این فرصت ازبین نرود. به نظر من، امام هیچ‌وقت وانمود نکرد و همیشه چیزهایی را می‌گفت که به آن‌ها اعتقاد داشت.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
</body>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
</html>
|
