You can not select more than 25 topics
Topics must start with a letter or number, can include dashes ('-') and can be up to 35 characters long.
|
|
|
|
|
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
|
|
|
|
|
|
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml" lang="en" xml:lang="en">
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<head>
|
|
|
|
|
|
<title>Unknown</title>
|
|
|
|
|
|
<link href="stylesheet.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>
|
|
|
|
|
|
<link href="page_styles.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>
|
|
|
|
|
|
</head>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<body class="calibre">
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">بنابراین، من این‌جوری به مسئله نگاه می‌کنم، نه ربطی به آقای هاشمی و مدیریتش دارد، نه ربطی به آقای مهندس موسوی دارد، نه ربطی به کابینهٔ دوم موسوی دارد، نه ربطی به کابینهٔ سوم موسوی دارد؛ منتها ربط به تفکر و بینش آقای هاشمی دارد. شما ممکن است بپرسید پس چرا این‌همه تیغ و تیشه ول می‌دهند برای سر آقای هاشمی و می‌گویند شما مقصر هستی. بله، ایشان مقصر در گیومه بود. ایشان در پذیرش قطعنامهٔ ۵۹۸ مقصر بود، به‌خاطر هوش بالایی که داشت و امام هم جنگ را به ایشان سپرده بود، جزو اوّلین کسانی بود که فهمید هوا پس است و نمی‌توانیم پیروزی نظامی مهمی در عراق به‌دست آوریم، چه برسد به اینکه بخواهیم صدام را سرنگون کنیم.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">این نگاه من است و به نظر من خیلی‌ها امروز باید پاسخ‌گو باشند که چرا جنگ را ادامه دادند با توجه به اینکه می‌دیدند پیروزی میسر نیست. منتها آن‌ها را هم نمی‌شد مقصر دانست، برای اینکه بعد از فتح خرمشهر اتّفاقاً درستش این بود که ما جنگ را ادامه دهیم؛ برای اینکه در طول تاریخ بشر هیچ نیروی مسلح نظامی، هیچ ارتشی وقتی‌که دارد پیروزی به‌دست می‌آورد، اعلام آتش‌بس نمی‌کند. آن‌جوری که ما خرمشهر را گرفتیم، جنگ باید ادامه پیدا می‌کرد، چون بصره را هم مثل آب‌خوردن می‌توانستیم بگیریم. عراقی‌ها به‌هم‌ریخته و ازهم‌پاشیده بودند؛ منتها در آن یکی‌دو ماه توانسته بودند یواش‌یواش خودشان را پیدا کنند و سازمان‌دهی کنند و ... اگر با همان سرعت و شتاب و نیرویی که خرمشهر را گرفتیم، ادامه داده بودیم، آن‌موقع می‌توانستیم بصره را بگیریم؛ اما بعدازآن نتوانستیم، چون عراقی‌ها خودشان را تجدید سازمان کردند. قصد ما از ادامهٔ جنگ فروپاشی نظام عراق و پدیداری نظام جمهوری اسلامی بود که به ما هم نزدیک باشد؛ چون بیش از ۴۰ درصد مردم عراق شیعه هستند. نگاه من این است.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">آخرین مطلب اینکه یک اشکال اساسی این است که ما نسبت به یک‌سری مسائل کلان و اساسی اظهارنظر نمی‌کنیم و وقتی اظهارنظر می‌کنیم که دیگر خیلی دیر شده است و نسبت به مسائل کلان و کلی، فقط نظر حکومت هست که در آن مقطع زمانی اعمال می‌شود.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">یک مقاطعی حضرت امام این را [اشتباه حکومت] می</span><span class="text_">گویند. من اصلاً بحث سیاسی ندارم، بحث شخصیت کاریزماتیک و تفکر امام است. با اطلاعاتی که به ایشان می</span><span class="text_">رسد، حرفشان این است که ما باید جنگ را ادامه دهیم و این روند که صلح کنیم و به حق</span><span class="text_">وحقوقمان نرسیم به نفع ما نیست. من یک نمونه</span><span class="text_">اش را در اواخر جنگ می</span><span class="text_">گویم و سال ۶۵_۶۴ را رد می</span><span class="text_">کنم. ۲۷ خرداد ۶۷، آقای حسن علایی از هاشمی نقل می</span><span class="text_">کند: «یک ماه قبل از پذیرش قطعنامه به</span><span class="text_">اتّفاق رئیس</span><span class="text_">جمهور و احمدآقا خدمت امام رفتیم و وضع جبهه</span><span class="text_">ها، نیروها و امکانات کشور و وضع دشمن را تشریح کردیم و دو راه، بسیج نیروها و امکانات و یا پذیرش قطعنامه را مطرح کردیم. ایشان راه اوّل را انتخاب کردند. به ایشان گفتند برای ادامهٔ جنگ فرماندهان از ما امکانات و تجهیزاتی را می</span><span class="text_">خواهند که ما در شرایط فعلی بودجهٔ کافی برای تأمین آن</span><span class="text_">ها را نداریم. گفتند از مردم مالیات بگیرید. گفتم دولت قبلاً این کار را کرده و گرفتن مالیات بیشتر از این برای دولت امکان ندارد. گفتند خب استقراض کنید گفتم نیروهای مردمی به جبهه نمی</span><span class="text_">آیند. گفتند من برای حل این مشکل به مردم حکم جهاد می</span><span class="text_">دهم. گفتم در کشور ارز نداریم که برخی نیازهای جنگ را از خارج تأمین کنیم. گفتند راهی پیدا کنید، نفت پیش</span><span class="text_">فروش کنید.» این یک نظر امام است.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">جلوتر می</span><span class="text_">رسیم به واقعهٔ سقوط هواپیمای مسافربری ایران در ۱۲ تیرماه ۶۷ که فردایش امام پیام می</span><span class="text_">دهند که «امروز مقابل آمریکا نایستادن و کوتاهی در جنگ خیانت به رسول</span><span class="text_">الله (ص) است، باید کمربندها را محکم بست.» آقای منتظری هم یک حکم می</span><span class="text_">دهند و به امام تسلیت می</span><span class="text_">گویند و ایشان هم تأکید بر ادامهٔ جنگ دارند. چند روز قبل از این واقعه، امام پیامی دادند خطاب به رزمندگان و مردم که «امروز جنگ اصلی</span><span class="text_">ترین مسئلهٔ کشور است و ملت عزیز باید توجه داشته باشد که در کشوری زندگی می</span><span class="text_">کند که بیش از چند سال است که در جنگ به</span><span class="text_">سر می</span><span class="text_">برد. امروز اسلام در مقابل تمامی کفر است و با کوچک</span><span class="text_">ترین درنگ چنان ضربه</span><span class="text_">ای خواهیم خورد که جبرانش به این زودی</span><span class="text_">ها میسر نمی</span><span class="text_">شود.» امام از نیمهٔ بهار ۶۷ تا اوّل تیر ۶۷ خیلی از این پیام</span><span class="text_">ها دارند.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">تقریباً دو هفته بعد از آخرین پیام (۱۳ تیر ۶۷) امام قطعنامهٔ ۵۹۸ را می</span><span class="text_">پذیرد؛ در شرایطی که دقیقاً یک سال قبل همین قطعنامه به ایران پیشنهاد شده و ایران به دلیل تقدم و تأخر برخی بندها نپذیرفته است. مثلاً ایران می</span><span class="text_">گوید من می</span><span class="text_">خواهم بحث غرامت صفحهٔ اوّل بیاید و بازگشت اسرا و... یک</span><span class="text_">سری اتّفاقات می</span><span class="text_">افتد که امام این</span><span class="text_">گونه می</span><span class="text_">گوید، بعد برمی</span><span class="text_">گردد. بعضی از مسئولین می</span><span class="text_">گویند بودجه به جنگ اختصاص داده نمی</span><span class="text_">شد، مثل آقای رفیق</span><span class="text_">دوست و آقای توکلی که می</span><span class="text_">گویند فقط ۱۵/۷ درصد از بودجه به جنگ اختصاص داده می</span><span class="text_">شد، آقایان روغنی</span><span class="text_">زنجانی، بهزاد نبوی، نوربخش و میرحسن موسوی می</span><span class="text_">گویند ۵۰ درصد اختصاص داده می</span><span class="text_">شد و یک</span><span class="text_">سری استدلالاتی هم هست که دو طرف دارند؛ مثلاً آقای رفیق</span><span class="text_">دوست می</span><span class="text_">گفت ما الان جنگ نداریم، ولی باز بودجهٔ سپاه و ارتش را می</span><span class="text_">دهیم، زمان جنگ باید بودجهٔ این</span><span class="text_">ها افزایش پیدا کند نه اینکه همان بودجه را بدهند. ما کاری با این استدلالات نداریم. من می</span><span class="text_">گویم اتّفاقاتی در این چند ماه می</span><span class="text_">افتد که می</span><span class="text_">رویم به</span><span class="text_">سمت اینکه قطعنامه را باید بپذیریم.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><span class="text_">شما این را می</span><span class="text_">گویید و خیلی</span><span class="text_">ها هم می</span><span class="text_">گویند، اما نظر من متفاوت است. مهم</span><span class="text_">ترین قسمت پیام امام در ۲۹ تیر ۶۷، نوشیدن جام زهر نیست، بلکه یک نکتهٔ مهم است: آبروی خودم را با خدا معامله کردم و این اتّفاقاتی که منجر به پذیرش شده، ان</span><span class="text_">شاءالله چند سال دیگر آشکار می</span><span class="text_">شود. این چند ماه چه شد که امام نظرش یکهو برگشت و آقای خامنه</span><span class="text_">ای در جمع لشکر ۲۷ گفتند که من خبر نداشتم، گفتند ما مجبوریم این را بپذیریم و شرایط دیگری نداشتیم. خیلی</span><span class="text_">ها نقد می</span><span class="text_">کنند، دکتر ایروانی می</span><span class="text_">گویند این</span><span class="text_">طور هم نبود، به نظر من که وزیر اقتصاد بودم، می</span><span class="text_">شد جنگ را ادامه داد. دلیلش هم این بود که می</span><span class="text_">گویند (ازجمله نویسندهٔ این کتاب) اگر ما یک سال دیگر ادامه می</span><span class="text_">دادیم (دیکتاتوری این</span><span class="text_">طور است که اولش آن</span><span class="text_">قدر سفت می</span><span class="text_">گیرد که شما فکر می</span><span class="text_">کنید دارد ادامه می</span><span class="text_">دهد، اما یک جایی فرومی</span><span class="text_">پاشد.) ارتش عراق فرومی</span><span class="text_">پاشد، چرا؟ چون ما استقراض خارجی نمی</span><span class="text_">کردیم، اما صدام نزدیک به ۱۲۰ میلیارد دلار استقراض کرده بود و در ارتش عراق، شیعیان دیگر نمی</span><span class="text_">جنگیدند، فقط همان نیروهای وفادار به صدام بودند که آن</span><span class="text_">ها هم داشتند دچار شبهه می</span><span class="text_">شدند.</span></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6"><b class="text_">به نظر شما اگر قطعنامه پذیرفته نمی‌شد، شاهد چه اتّفاقاتی در کشور بودیم؟</b></p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">شما استناد کردید به کتابی که گفته اگر یک سال دیگر جنگ ادامه پیدا می‌کرد، دیکتاتوری صدام سقوط می‌کرد چون خیلی استقراض کرده بود و... مشکل اساسی این است که اگر من مخالف پذیرش قطعنامه باشم و یک کتاب بنویسم، طبیعی است که مستندات من می‌شود اینکه صدام در حال سقوط است و شش ماه دیگر یا یک سال دیگر اگر ادامه داده بودیم... برعکسش، من اگر موافق قطعنامه باشم در کتابم می‌نویسم که ما چاره‌ای نداشتیم. بنابراین، اینکه شما بگویید این کتاب گفته که جنگ را می‌شد ادامه داد، در مقابلش یک‌سری کتاب‌های دیگر هستند که می‌گویند، نمی‌شد ادامه داد. عرض من این است که شما باید اجازه دهید کتاب‌هایی که می‌گویند قطعنامه خیانت بود، چاپ شوند تا نویسنده بگوید چرا خیانت بود، آن‌هایی هم که می‌گویند بزرگ‌ترین خدمت به اسلام و ایران و بشریت بود هم چاپ شوند. این یک نظر کلّی هست.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<p dir="rtl" class="block_6">بعد از فتح خرمشهر منظماً این احساس که صدام را درب‌وداغان کنیم و بنشانیم سرجایش، صدام را بدبخت کنیم و در عراق نظام جمهوری اسلامی شکل بگیرد، هی بیشتر و بیشتر در نظر امام تقویت می‌شد.</p>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
</body>
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
</html>
|
