عراق شهر سرپل ذهاب و گیلان‌غرب را در اوایل جنگ نتوانست بگیرد، اما سال ۶۷ بعد از پذیرش قطعنامه گرفت، منافقین هم تا این‌طرف اسلام‌آباد (بین کرمانشاه و اسلام‌آباد) آمدند. این نشان‌دهندهٔ این است که آن‌ها هیچ‌وقت روی حرف خودشان نیستند. ما باید به امام کمک می‌کردیم. اینکه می‌گویند مردم خسته شدند، شما مسئولین باید مردم را تشویق کنید و به صحنه بیاورید. به لطف خدا با پذیرش قطعنامه اصل صحنه به نفع ما شد؛ چون ثابت شد آن‌ها روراست نیستند، حتّی سازمان ملل. ازطرفی بعد از پذیرش قطعنامه قدرت ما نشان داده شد. اگر این قطعنامه در آن صحنه پذیرفته نمی‌شد، قطعاً منافقین به ما ضربه می‌زدند. اگر منافقین و ارتش عراق در آن مقطع حمله نکرده بودند، در مقطع دیگری ضربهٔ بیشتری می‌زدند. خواست خدا بود که زمانی این‌ها آمدند که مردم احساسشان جریحه‌دار شده بود و عین روز اوّل جنگ برای مقابله سازمان‌دهی شدند. این بود که منافقین از ۵ هزار نفر، ۲ هزار کشته دادند. اگر بعدها حمله می‌کردند، هیچ موقع نمی‌توانستیم این موفقیت را کسب کنیم.

شما در مصاحبهای عنوان کردید که در قطعنامهٔ ۵۹۸، انقلاب اسلامی فدای جمهوری اسلامی شد. این را بیشتر توضیح دهید.

انقلاب اسلامی در اصل محدودهٔ جغرافیایی ندارد و یک حرکت آزادی‌خواهانه بر مبنای اسلام ناب محمدی (ص) است. الان حتّی کشورهای غیراسلامی از ما الگو گرفته‌اند. عده‌ای در جمهوری اسلامی خیال می‌کنند باید دولت و حکومتشان را نگه دارند، درصورتی‌که این دولت برآمده از انقلاب اسلامی است، باید فدای انقلاب شود، نه اینکه خودش را حفظ کند و انقلاب را نادیده بگیرد. این است که اقشار ملت چه پول‌دار چه غیرپول‌دار برای حفظ انقلاب اسلامی به جبهه می‌آمدند. انقلاب اسلامی باید تبدیل به یک حکومت مانند جمهوری اسلامی شود و بعدش برود تا برسد به یک تمدّن اسلامی. ملاک ما انقلاب اسلامی است و جمهوری اسلامی زیرمجموعهٔ انقلاب اسلامی است. بعضی‌ها جایگاهشان مهم‌تر از انقلاب می‌شود!

چه مدت بعد از جنگ نگاه تکنوکراتها حاکم شد؟ بعد از قطعنامهٔ ۵۹۸ تا دو سال برخی بندها اجرایی نشد، اسرا آزاد نشدند و عراق عقبنشینی نکرد. چرا قطعنامه تا زمان حملهٔ عراق به کویت به بنبست رسیده بود؟ چرا عراق به کویت حمله کرد؟

همین الان مگر آمریکا مذاکرهٔ هسته‌ای را امضا و توافق نکرد؟ چرا عمل نمی‌کند؟ ما داریم این فتنه‌گری‌ها در دنیا را به ملت‌ها نشان می‌دهیم، قطعنامهٔ ۵۹۸ همین‌طور. واقعاً بدون تعصّب می‌گویم، شما جوان‌ها تاریخ را زیرورو کنید، یک مورد پیدا کنید که جمهوری اسلامی به کسی حمله کرده باشد. نکرده است؛ چون بنیان و دکترینش براساس دفاع است، حتّی حمله نداریم. این‌ها در قضایایی که توافق هم می‌کنند، عمل نمی‌کنند. بله، خسارت را قبول کردند، این را نیاورده بودند. چند بند را در قطعنامهٔ اوّلیه نیاورده بودند، با فشار ما آوردند، ولی هیچ‌کدام را عمل نکردند. خداوند یک پس‌گردنی به صدام زد و خودش گفت اسرا آزاد شوند. از آن‌طرف تعداد زیادی هواپیما که در بوق و کرنا می‌کنند که می‌خواهیم بخریم، یک‌دفعه بیش از صد هواپیما از عراق آمد در کشور و ما آن‌ها را نگه داشتیم. آمریکایی‌ها دیگر صدام را نمی‌خواستند؛ چون داشت در مقابل عربستان و کویت گردن‌کشی می‌کرد و آن‌ها نمی‌توانستند صدام را در مشت خودشان نگه دارند. در اوّل جنگ ارتش بعث ۱۲ لشکر و چند تیپ پیاده داشت و در آخر جنگ رسید به ۶۲ لشکر. این‌ها می‌خواستند یک‌جور توان صدام را نابود کنند.

آمریکا به‌خاطر دو موضوع می‌خواست در منطقه حضور داشته باشد، یکی نفت و یکی حفظ اسرائیل؛ لذا صدام را فریب دادند. در تاریخ ۲۶ تیر ۵۸، حسن‌البکر را کنار گذاشتند و صدام را روی کار آوردند، حالا هم می‌خواستند او را پایین بیاورند. روحیهٔ استکبار همین است. رضاشاه را انگلیسی‌ها آوردند روی کار و خودشان هم زمینش زدند. چرا؟ چون دیدند منافعشان حکم می‌کند کنار برود. این‌ها هیچ‌وقت با ملت‌ها روراست نیستند و فقط منافع خودشان را درنظر دارند. حتّی سازمان ملل هم جلودار آمریکا نیست که برای چه می‌خواهی به ارتش عراق حمله کنی! اما لشکرکشی کرد و ناتو را هم آورد. اخبار غیرموثق دارم چیزی در حدود ۳۰۰ هزار نفر کشته شدند. از عربستان آمدند، از پشت نیروهای عراق که روبه‌رویشان هم کویت بود و زدند تجهیزات و همه‌چیز را منهدم کردند. آمدند به‌خصوص به کشورهای نفت‌خیز بگویند ما قدرت هستیم و هر کار بخواهیم، می‌کنیم. چند کار کردند: ابرقدرتی خود را نشان دادند؛ ارتش عراق را نابود کردند؛ مجدداً نفت را مال خودشان کردند که قیمت‌ها را بالا و پایین کنند؛ به اسرائیل اطمینان خاطر دادند و درنهایت، صدام را گوشمالی دادند که برای عربستان و کویت و امارات گردن‌کشی نکند.

بحث تکنوکرات‌ها؛ هم دولت آقای هاشمی و هم خودش می‌گوید چرا لباس‌های خاکی می‌پوشید، بیایید زندگی‌های مرفه درست کنیم. خانوادهٔ شهدا صدایشان درآمد که مگر ما برای این بچه‌هایمان را دادیم که زندگی مرفه درست کنیم! ما بچه‌هایمان را برای اسلام ناب دادیم، برای دینمان و کشورمان، نه برای این‌ها. تکنوکرات‌ها در دولت بیداد کردند و صدای حضرت آقا هم درآمد.

من یک خاطره بگویم و بحث را تمام کنم. اقشار مختلفِ بچه‌های متدیّن و مستضعف، نه فقط از لحاظ پولی، از این لحاظ که در جامعه فکر می‌کردند این‌ها کسی نیستند، از بچه‌های پول‌دار هم به جبهه می‌آمدند. برادری شانزده‌ساله و دانش‌آموز که در دزاشیب شمیران منزلش بود، در عملیات کربلای ۵ بود. در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود، پدر، اگر شهید شدم یک حسینیه در دوکوهه به نام محسن چراغی بسازید. چهارده‌پانزده روز از کربلای ۵ گذشته بود که گفتند یک نفر با شما کار دارد. من فکر کردم برادرِ محسن چراغی است که شهید شده بود. خودش را معرفی کرد و گفت من عموی شهید چراغی هستم. من شناختی نسبت به برادرانش داشتم، گفتم اینجا چه می‌کنید؟ گفت محسن شهید شده (محسن با خواهرزادهٔ آقای ولایتی باهم آمده بودند در گردان انصار لشکر و شبی که عملیات شده بود، شهید شده و جنازه‌اش مانده بود.) و ما سوم و هفتم هم گرفتیم. پدرش من را فرستاده تا دو کار بکنم؛ یکی اینکه جنازه را ببرم و دوم اینکه وصیت‌نامه‌اش را عمل کنم. پرسیدم، وصیت‌نامه‌اش چیست؟ گفت، آمده‌ام حسینیه بسازم. گفتم اینجا دوتا حسینیه دارد و اصلاً جا ندارد. گفت، می‌خواهم بسازم. گفتیم برو در اردوگاه کرخه بساز. خودشان مهندس و طراح بودند، حسینیه را ساختند و تحویل دادند.

این‌ها برای این شهید شدند که زندگی مدرن درست کنند؟ زیاد داشتیم دانشجویانی که آمریکا را رها کردند و آمدند. نمی‌خواهم کسی را محکوم کنم، بالاخره دنیاطلبی است. امام هم نمی‌گوید دنیا را رها کنید، می‌گوید عزت خود را حفظ کنید.